EPD to podstawa

Przy wykonywaniu obliczeń potrzebnego materiału rynnowego znaczenie ma przede wszystkim stopień skomplikowania dachu. Najprościej jest przy dachu dwuspadowym, gdzie obliczenia tzw. efektywnej powierzchni dachu (EPD) możemy dokonać samodzielnie dysponując laserowym dalmierzem.

Na początek mierzymy długość dachu (A), dzięki czemu będziemy wiedzieli jak długie rynny powinniśmy zastosować. Kolejny ważny parametr to wysokość dachu (B) mierzona od podstawy do zwieńczenia. Wreszcie szerokość (C), którą ustalimy mierząc w poziomie odległość od szczytu dachu do kalenicy. Kiedy dysponujemy już wszystkimi danymi podstawiamy je do wzoru (EPD = (B/2+ C) x A) i otrzymujemy wynik w metrach kwadratowych.

Dużo prościej z obliczeniami jest także przy dachach płaskich, ponieważ powierzchnia stropodachu równa się powierzchni EPD.

Więcej komplikacji

Nieco trudniej jest ustalić powierzchnię dachu skomplikowanego, wielopołaciowego z lukarnami. W takim przypadku musimy stosować narożniki, co wymaga zwiększenia EPD o 10% przy montażu narożnika do 2 m od odpływu i o 5% przy montażu narożnika powyżej 2 m od odpływu.

Optymalnie spust powinien znajdować się 30-40 cm od narożnika. Przy „trudniejszych” dachach dobór orynnowania ułatwią specjalne tabele uwzględniające położenie rur spustowych – można z nich skorzystać np. w punktach sprzedaży Galeco. Jest to istotne, ponieważ przy dachach wielopołaciowych konieczne jest zwykle zamontowanie kilku narożników, co znacznie spowalnia spływ wody. Z rzutu dachu (znając kąt nachylenia połaci dachowej) łatwo określić procentowy spadek, co pozwala wyznaczyć współczynnik, przez który musimy przemnożyć odczytaną wartość z projektu (rzutu płaskiego). Pomoże w tym poniższa tabela.