Zgodnie z art. 77 ust. 1 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651) „Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, (…), podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. (…)”.
Zgodnie z art. 77 ust. 2a powyższej Ustawy „W przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji.”
Powyższy przepis, który został wprowadzony do polskiego porządku prawnego pod koniec 2011 roku, w praktyce okazał się bynajmniej nie taki prosty w interpretacji i postanowieniem z 21 listopada 2012 roku Sąd Okręgowy zwrócił się do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym.
„Sąd Okręgowy podkreślił, że z art. 77 ust. 2a u.g.n. wynika jednoznacznie, iż w pierwszym roku od aktualizacji użytkownik wieczysty wnosi wówczas opłatę w wysokości dwukrotności dotychczasowej opłaty. Niejednoznaczne są natomiast regulacje zamieszczone w zdaniu 2 i 3 art. 77 ust. 2a u.g.n.” – w ocenie sądu nie wiadomo, w jakiej wysokości użytkownik wnosi opłatę do trzeciego roku po podwyższeniu opłaty.
W dniu 28 lutego 2013 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę w przedmiotowej sprawie (sygn. akt III CZP 110/12), która de facto nie jest korzystna dla użytkownika wieczystego:
„W przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (art. 77 ust. 2a zdanie drugie i trzecie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jedn. tekst Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).”
Sumując, należy stwierdzić, że przepis art. 77 ust. 2a Ustawy o gospodarce nieruchomościami jest przepisem jasno sformułowanym, z którego wynika, że opłata roczna w trzecim roku powinna być równa kwocie wynikającej z aktualizacji. W związku z powyższym, należałoby ocenić negatywnie uchwałę Sądu Najwyższego, ponieważ w mojej ocenie rolą Sądu Najwyższego nie jest interpretacja przepisu wydaje się w sposób odmienny od woli Ustawodawcy.
Powyższy przepis, który został wprowadzony do polskiego porządku prawnego pod koniec 2011 roku, w praktyce okazał się bynajmniej nie taki prosty w interpretacji i postanowieniem z 21 listopada 2012 roku Sąd Okręgowy zwrócił się do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym.
REKLAMA:
„Sąd Okręgowy podkreślił, że z art. 77 ust. 2a u.g.n. wynika jednoznacznie, iż w pierwszym roku od aktualizacji użytkownik wieczysty wnosi wówczas opłatę w wysokości dwukrotności dotychczasowej opłaty. Niejednoznaczne są natomiast regulacje zamieszczone w zdaniu 2 i 3 art. 77 ust. 2a u.g.n.” – w ocenie sądu nie wiadomo, w jakiej wysokości użytkownik wnosi opłatę do trzeciego roku po podwyższeniu opłaty.
W dniu 28 lutego 2013 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę w przedmiotowej sprawie (sygn. akt III CZP 110/12), która de facto nie jest korzystna dla użytkownika wieczystego:
„W przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (art. 77 ust. 2a zdanie drugie i trzecie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jedn. tekst Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).”
Sumując, należy stwierdzić, że przepis art. 77 ust. 2a Ustawy o gospodarce nieruchomościami jest przepisem jasno sformułowanym, z którego wynika, że opłata roczna w trzecim roku powinna być równa kwocie wynikającej z aktualizacji. W związku z powyższym, należałoby ocenić negatywnie uchwałę Sądu Najwyższego, ponieważ w mojej ocenie rolą Sądu Najwyższego nie jest interpretacja przepisu wydaje się w sposób odmienny od woli Ustawodawcy.
REKLAMA:
REKLAMA:
Źródło: Hills
Warto przeczytać
![Inflacja spada kolejny miesiąc z rzędu. Jednak większość Polaków tego nie odczuwa [BADANIE]](https://obud.pl/Images/Posts/45755/_cache/64x64/inflacja-w-sklepach.webp)
