Ewentualne osunięcia gruntu lub błoto niechybnie prowadziłyby do uszkodzenia ścian. Warto przypomnieć, że ściany budynków mogą bez większych problemów (oczywiście w przypadku wykonania ich z odpowiednich materiałów i o dostatecznej grubości zgodnie z wynikami obliczeń statycznych konstrukcji) przenosić obciążenia działające pionowo. Inaczej jest w przypadku sił działających poziomo. Ściana z pewnością przeniesie stosunkowo małe obciążenia wynikające z parcia wiatru. Jednak te wywołane naporem osuwającego się gruntu są wielokrotnie większe. Stąd koniecznym zabezpieczeniem stały się mury oporowe. Tak nazywa się także elementy wykonane jako monolityczne lub z prefabrykatów betonowych, czyli technologicznie nie będące murami. Stąd w literaturze coraz częściej mówi się o: ścianach oporowych. Dzięki odpowiedniej konstrukcji wywierają one nacisk na zbocze skarpy, kompensując w ten sposób parcie czynne gruntu.

Równie ważnym elementem ścian oporowych jest ich posadowienie. Musi ono zapewniać wytworzenie takiej siły tarcia, aby siła naporu gruntu, przy ograniczonej masie własnej ściany oporowej mogła być przekazywana na grunt podłoża. Często dla zniwelowania siły naporu wykorzystywana jest część masy napierającego gruntu, bądź to oddziaływująca na element ściany oporowej lub na elementy jej zakotwienia w skarpie.

Ściany oporowe dzielimy na cztery podstawowe typy:

- Ściany masywne - czyli takie, które dzięki dużej masie własnej i znacznym przekrojom poprzecznym przeciwstawiają się sile parcia gruntu swoim ciężarem.
- Ściany wspornikowe - czyli taki, które wykonuje się w formie elementów prefabrykowanych (brusów).
- Ściany płytowo - kątowe – czyli posiadające elementy zapewniające uzyskanie stabilności konstrukcji, mimo niskiej masy własnej ściany
- Ściany płytowo - kątowe – żebrowe (wzmocnione) - czyli takie, których elementy konstrukcyjne zostały wzmocnione dzięki uformowaniu żeber żelbetowych przy jednoczesnym zachowaniu niskiej masy elementu oporowego.

Wybór rodzaju ściany oporowej i jej konstrukcji zależy od parametrów geotechnicznych gruntu i sposobu odwodnienia terenu (skarpy). Stąd też metoda obliczeń statycznych jest różna zależnie od spoistości gruntu. W przypadku obliczania naporu gruntów spoistych wykonuje się je przy pomocy wzorów Mullera-Breslaua.

Przy projektowaniu ścian oporowych konieczne jest spełnienie trzech podstawowych warunków:

1. ściana oporowa nie może pod naporem gruntu stracić stateczności (przewrócić się) ani ulec zniszczeniu (np. ścięciu elementu).
2. pod wpływem obciążenia wynikającego z naporu gruntu, ściana oporowa nie może się przesuwać lub wywracać.
3. cała konstrukcja powinna posiadać jednolitą na całej szerokości sztywność.

Dzięki spełnieniu powyższych warunków ściany oporowe zapewnią utrzymanie w stanie równowagi grunty napierające.