Fot. Vinderen Zanim zdecydujemy się na konkretne płytki, warto zapoznać się z podstawową terminologią. I tak:

1. glazura – to ceramiczne płytki ścienne, które w procesie produkcyjnym są po wypaleniu szkliwione w celu zabezpieczenia ich przed wpływem wilgoci, poprawy trwałości i odporności na uszkodzenia mechaniczne, a także dla uzyskania określonego koloru, połysku i gładkości powierzchni;
2. terakota – materiały podłogowe wypalane w bardzo wysokich temperaturach z gliny; charakteryzują się bardzo dobrą odpornością na obciążenia i uszkodzenia mechaniczne;
3. gresy – czyli płytki ceramiczne o jednolitej strukturze, przeznaczony do stosowania zarówno na ścianach, jak i na podłogach, wewnątrz i na zewnątrz obiektów; produkowane są z mieszaniny gliny z materiałami uszlachetniającymi i wypalane w temp. 1200-1300 st. C; charakteryzują się wyjątkową twardością, trwałością i wytrzymałością, odpornością na ekstremalne warunki atmosferyczne oraz zanieczyszczenia chemiczne, niską nasiąkliwością i mrozoodpornością; oferowane są jako gresy zdobione, szkliwione, techniczne. W zależności od sposobu wykończenia powierzchni, można wybrać gres strukturalny albo gładki, szczotkowany albo szkliwiony, polerowany lub satynowany i wiele innych.

Ważne parametry

1. Nasiąkliwość – zależy od zastosowanych do produkcji płytek surowców, porowatości ich powierzchni, a także stopnia nasycenia pigmentem. Pamiętajmy, że im większa nasiąkliwość, tym mniejsza mrozoodporność wyrobów.
Grupa I – nasiakliwość do 3 % - płytki do pomieszczeń nieogrzewanych.
Grupa II – nasiąkliwość 3-10% - płytki na ściany i podłogi w pomieszczeniach, w których nie ma ryzyka wilgotności kapilarnej.
Grupa III – nasiąkliwość 10-20% - płytki wyłącznie do zastosowań ściennych wewnątrz pomieszczeń.
2. Odporność na zaplamienie – płytki klasyfikowane są w pięciu klasach, wśród których 1 klasa oznacza produkty o bardzo małej odporności, natomiast 5 – wyroby doskonale poddające się czyszczeniu. Ta cecha będzie opisana wyłącznie przy płytkach szkliwionych.
3. Twardość – określana w skali od 1 do 10 Mohsa. Oznacza odporność na zarysowania i zniszczenie. Minimalna twardość, jaką powinny cechować się płytki przewidziane do ułożenia w kuchni, łazience czy przedpokoju itp. to 5-6, w garażu – 7-8.

Co wybrać do:

- łazienki – można w niej zastosować niemal każdy rodzaj płytek, pod warunkiem, że są odporne na działanie środków chemicznych używanych do czyszczenia. Powinny być też łatwe do utrzymania w czystości, mieć właściwości antypoślizgowe, zwłaszcza gdy będzie nimi wykładane wnętrze prysznica. Minimalna klasa ścieralności to I;
Fot. Vinderen - kuchnie – płytki podłogowe powinny charakteryzować się znakomitą powierzchniową odpornością na wnikanie brudu, tłuszczu i innych zanieczyszczeń, bardzo dobrą odpornością na uszkodzenia mechaniczne i wysoką twardością (4-6). Zalecane są płytki III klasy ścieralności, optymalnie pozbawione wyraźnych porów. Gładkie, aby zminimalizować zabrudzenia, i z powierzchnią chroniącą przed poślizgnięciem się;
- przedpokoje – tutaj wymagane są płytki odporne na ścieranie i o wysokim stopniu twardości np. gres o IV lub V klasie ścieralności w skali PEI albo nieszkliwiony, na którym nawet pewne wytarcie powierzchni nie spowoduje większych wizualnych zmian.

Ważne! Klej i fuga też muszą być dobrane do miejsc, w których będą stosowane.