Cegła jaka jest – każdy widzi. Jednak jej banalna z pozoru forma sprawdza się nie tylko jako element architektury o klasycznym charakterze, ale także tej niestandardowej, nastawionej na eksperymenty i kreatywne wykorzystywanie tego, co już znane.

Fot. LHL Klinkier
W budowie cegły wyróżniamy trzy główne elementy: podstawy, wozówki (dłuższe boki) oraz główki (krótsze boki). Na tej bazie wiązania dzielimy na dwie główne grupy: wozówkowe, w których na powierzchni muru eksponowane są tylko dłuższe boki, oraz główkowe, gdy wykorzystywane są także boki krótsze. – Główną zaletą wiązań wozówkowych jest łatwość i szybkość wykonania – mówi Anna Pietrzak z firmy LHL Klinkier. – Z drugiej strony oferują one dość ograniczone możliwości aranżacyjne, polegające głównie na wyborze wartości przesunięcia, wynoszącym zwykle 1/2, 1/3 lub 1/4 długości cegły.

Fot. LHL Klinkier Bardziej zróżnicowane efekty można uzyskać, wprowadzając do projektu muru główki cegieł. Wiązania główkowe mają wiele odmian, często charakterystycznych dla miejsca lub epoki, w których się upowszechniły. – Tak jest m.in. z wiązaniem flamandzkim, śląskim czy gotyckim. Wszystkie wykorzystują oryginalne kombinacje ułożenia i liczby główek oraz wozówek w murze. Wykonanie takiego muru zajmuje więcej czasu, ale pomaga nadać projektowi bardziej nietuzinkowego charakteru. Zwłaszcza, gdy zastosujemy dwie lub więcej wersji kolorystycznych cegły – zwraca uwagę Anna Pietrzak.

Fot. LHL Klinkier W nowoczesnych projektach coraz częściej wykorzystywane są także rozwiązania polegające na różnicowaniu głębokości ułożenia poszczególnych cegieł, dzięki czemu lico muru nabiera dodatkowej faktury. Popularność zdobywa również pionowe murowanie cegieł na fragmentach lub całości fasady. Tego typu pomysły pozwalają nadawać ceglanym powierzchniom szczególnego charakteru, łączącego klasyczny urok materiału z otwartością na nowe, przełamujące schematy rozwiązania.